ÊõñéáêÞ 3 Éáíïõáñßïõ
Ðñï ôùí Öþôùí

Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ χαρμόσυνου μηνύματος γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ.  Στά βιβλία τῶν προφητῶν εἶναι γραμμένο: Στέλνω τόν ἀγγελιοφόρο μου πρίν ἀπό σένα, γιά νά προετοιμάσει τό δρόμο σου! Μιά φωνή βροντοφωνάζει στήν ἔρημο: ἑτοιμάστε τό δρόμο γιά τόν Κύριο, ἰσιῶστε τά μονοπάτια νά περάσει. Σύμφωνα μ΄ αὐτά, παρουσιάστηκε ὁ Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος βάφτιζε στήν ἔρημο καί κήρυττε νά μετανοήσουν οἱ ἄνθρωποι καί νά βαφτιστοῦν, γιά νά συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους. Πήγαιναν σ΄ αὐτόν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Ἰουδαίας κι οἱ Ἱεροσολυμίτες, κι ὅλους τους βάφτιζε στόν ποταμό Ἰορδάνη, καθώς ὁμολογοῦσαν τίς ἁμαρτίες τους.
Ὁ Ἰωάννης φοροῦσε ροῦχο ἀπό τρίχες καμήλας καί δερμάτινη ζώνη στή μέση του, ἔτρωγε ἀκρίδες, καί μέλι ἀπό ἀγριομέλισσες. Στό κήρυγμά του τόνιζε: «Ἔρχεται ὕστερα ἀπό μένα αὐτός πού εἶναι πιό ἰσχυρός καί πού ἐγώ δέν εἶμαι ἄξιος νά σκύψω καί νά λύσω τό λουρί ἀπό τά ὑποδήματά του.
Ἐγώ σᾶς βάφτισα μέ νερό, ἐκεῖνος ὅμως θά σᾶς βαφτίσει μέ Ἅγιο Πνεῦμα».
Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου· φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ, ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.

Ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον. Καὶ ἐκήρυσσε λέγων· ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ.

Ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.
Αρχική
Παιδί μου Τιμόθεε, νά εἶσαι ἂγρυπνος γιά νά τά ἀντιμετωπίζεις ὅλα. Νά κακοπαθήσεις, νά ἐργαστεῖς γιά τή διάδοση τοῦ εὐαγγελίου, νά ἐκπληρώσεις τό καθῆκον σου στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ. Ἐγώ πιά ἦρθε ἡ ὥρα νά χύσω τό αἷμα μου σπονδή στό Θεό· ἔφτασε ὁ καιρός νά φύγω ἀπ΄ αὐτό τόν κόσμο. Ἀγωνίστηκα τόν ὡραῖο ἀγώνα, ἔτρεξα τό δρόμο ὡς τό τέλος, φύλαξα τήν πίστη. Τώρα πιά μέ περιμένει τό στεφάνι τῆς δικαιοσύνης, πού μ΄ αὐτό θά μέ ἀνταμείψει ὁ Κύριος ἐκείνη τήν ἡμέρα, ὁ δίκαιος κριτής. Κι ὄχι μόνο ἐμένα, ἀλλά κι ὅλους ἐκείνους πού περιμένουν μέ ἀγάπη τόν ἐρχομό του.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Β΄ Τιμ. δ΄, 5-8)
Κατά Μάρκο Α'(1) 1-8
Τέκνον Τιμόθεε, νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον. Ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. Τὸν ἀγῶνα τόν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοὶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.
Κατά Μάρκο Α'(1) 1-8
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Β΄ Τιμ. δ΄, 5-8)